Opis
Podczas mojej wieloletniej działalności artystycznej – jako wiolonczelista, zajmowałem się głównie wykonawstwem twórczo-odtwórczym, czyli z zamiłowaniem większym lub mniejszym sięgałem po dzieła wybitnych twórców z różnych epok, aby dzielić się nimi z publicznością. Pracując nad repertuarem – jako wykonawca, długo nie brałem pod uwagę, że mogę stworzyć coś własnego. Takie też były czasy mojej młodości, gdzie istniał bardzo silny podział między wykonawcą a kompozytorem. Stopniowo jednak ta granica zaczęła się zacierać. Rozpocząłem komponowanie własnych kadencji do koncertów klasycznych, co było niesamowitą przyjemnością. Okazało się, że chociaż w małym stopniu mogę dodać coś osobistego. Potem pojawił się teatr i propozycja stworzenia warstwy dźwiękowej do spektaklu. Nie mogłem odmówić twórcom, którzy nawet bardziej wierzyli w moje możliwości niż ja sam. Powstały krótkie wypowiedzi realizowane przeze mnie na wiolonczeli solo, czyli na instrumencie, którego możliwości doskonale znałem. Zadziała się magia, dzięki której bardzo ciekawie udało mi się połączyć warstwę literacką z muzyczną. Kolejne propozycje, które otrzymałem, nie były ze sobą związane, ale pozwoliły mi eksplorować możliwości mojego instrumentu i moich utworów w różnych projektach artystycznych. Ostatecznie otrzymałem propozycję od ówczesnego dyrektora Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, dra Tomasza Fopke, stworzenia miniatur na wiolonczelę solo inspirowanych przysłowiami kaszubskimi. Pomysł ten bardzo korespondował z moimi aktualnymi potrzebami artystycznymi. Każde przysłowie czy sentencja, związane z moim pięknym rodzinnym regionem, stały się punktem wyjścia do głębszych rozważań egzystencjalnych. Z tego w efekcie końcowym pojawił się zbiór dziewięciu obrazów naznaczonych moimi własnymi treściami i, co równie istotne, emocjami. Wreszcie mogłem doświadczyć tego, czego zawsze szukałem w kompozycjach innych twórców. Mamy tutaj do czynienia z drobnymi utworami, które cechuje pewien minimalizm, jednak miałem tę możliwość, tworzenia bez pośpiechu, za każdym razem dając sobie prawo do zatopienia się w daną historię. Niniejszym oddaję ten zbiór w ręce innych wykonawców, będąc niezwykle ciekawy w jaki sposób oni przefiltrują moje muzyczne opowieści przez swój świat odczuwania. Wyrażam nadzieję, że wykonanie tych drobnych dzieł stanie się dla nich fascynującą przygodą.
Tadeusz Samerek
