Nakładem Wydawnictwa aMuz ukazał się drugi tom tematycznej monografii zbiorowej z cyklu „Sztuka włoskiego baroku”.
Czternaście artykułów oscyluje wokół tematyki szeroko pojętej sztuki – od muzyki, tańca, po malarstwo i architekturę. Monografię otwiera obszerny artykuł mówiący ogólnie o problematyce wykonawczej muzyki włoskiej z przełomu XVI i XVII wieku. Wśród zamieszczonych w monografii tekstów znajdziemy informacje dotyczące genrów i form muzycznych włoskiego baroku, oraz na temat historycznej praktyki. Omówiona została rekonstrukcja oper barokowych A. Vivaldiego, oraz analiza rzymskiej serenaty O come chiare e belle (Olinto pastor) G.F. Haendla.
Znajdziemy również interesujące studium na temat historycznych tańców włoskich występujących w literaturze klawesynowej, takich jak: corrente, pawana, galiarda. W jednym z artykułów przeczytamy o cechach włoskiego klawesynu i pochodnych tego instrumentu.
W tomie zamieszczono również tekst prezentujący najnowsze wyniki badań nad repertuarem włoskim XVII wieku, m.in. informacje związane z unikatową kolekcją starodruków włoskich, znajdujących się w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu.
Monografię wzbogacają artykuły z zakresu sztuk pięknych, opisujące dzieła, będące egzemplifikacją włoskiego stylu w architekturze (Rzymski kościół Il Gesu Giacomo da Vignoli), oraz w malarstwie (portrety Caravaggia, martwe natury muzyczne w twórczości Evaristo Baschenisa).
Jeden z tekstów prezentuje ponadto osiągnięcia Scipione Caffarelli Borghese – włoskiego kolekcjonera i miłośnika sztuki, któremu zawdzięczamy m.in. zebraną kolekcję dzieł sztuki w Galerii Borghese w Rzymie, oraz imponujące założenie parkowo-willowe. W zbiorze znajduje się również interesujący artykuł o humanistycznym traktacie Cztery księgi o architekturze autorstwa włoskiego architekta i teoretyka architektury – Andrea Palladio.
Zobacz produkt: Sztuka włoskiego baroku 2019