Description
Leszek Skrla należy do grona najwybitniejszych postaci wokalistyki polskiej od ponad 30 lat. Kiedy brawurowo zadebiutował na scenie Opery Bałtyckiej w niezwykle trudnej dla młodego śpiewaka roli Figara w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego, nikt nie spodziewał się, że ten lekki baryton o wirtuozerii technicznej rzadko spotykanej, odnajdzie swoje miejsce w repertuarze jakże odbiegającym od Rossiniowskiego. Dobitnym tego dowodem jest prezentowana płyta z różnorodnymi ariami ze scenicznych dzieł Stanisława Moniuszki.
Podczas swojej drogi artystycznej Leszek Skrla wcielał się w barytonowych Moniuszkowskich bohaterów: Macieja, Stanisława, Janusza, Miecznika, Marcina Pakułę. Po latach zdobywania doświadczeń scenicznych przyjął propozycję występu w roli basowej, czego przykładem jest Stolnik w Halce. Leszek Skrla posiada wyjątkowe możliwości głosowe – zadziwia rozległością skali obejmującą ponad dwie oktawy. Możemy przekonać się o tym słuchając arii Dżaresa z Parii, w której z wielką swobodą osiąga a1 oraz Pieśni Chorążego z Hrabiny, w której głosem schodzi do G.
Prezentowana płyta stanowi niekwestionowany unikat w historii polskiej fonografii. Nie było do tej pory nagrania wyboru arii wyłącznie Stanisława Moniuszki. Dzięki swojemu swobodnemu poruszaniu się w tessiturze zarówno barytonowej, jak i basowej Leszek Skrla prezentuje nam kolekcję niezwykłą, a zarazem wartościową w odniesieniu do arii mało znanych – np. aria Bartosza z Jawnuty, czy Szekspira ze Snu wieszcza. Swego rodzaju unikatem prezentowanej kolekcji jest rzadko wykonywana aria Jontka z Halki „wileńskiej” przeznaczona na baryton. Znamy jej tenorowe brzmienie z późniejszej wersji, jednak głos barytonowy wzmacnia emocje przekazu dramatu opętanej zgubną miłością do Janusza tytułowej bohaterki opery. Artysta przekazuje każde słowo w sposób czytelny, z odpowiednim wyrazem. Budzi u słuchacza podziw i zachwyt dla kultury wspaniałej prezentacji dzieła artystycznego.
Płyta stanowi również okazję do bliższego zapoznania się z orkiestrą BAŁTYCKA FILHARMONIA MŁODYCH, której szef artystyczny – Sylwia Janiak-Kobylińska w wyjątkowy sposób ukazuje wzorową współpracę ze śpiewakiem.
prof. Piotr Kusiewicz
Spis utworów:
1. Halka (1848) – aria Jontka „I ty mu wierzysz biedna dziewczyno” (wersja wileńska)
2. Sen wieszcza (1853) – śpiew Szekspira „Weselej utworzę, szaleniej wymarzę”
3. Halka (1858) – aria Stolnika „O mościwi mi Panowie”
4. Halka (1858) – aria Janusza „Skąd tu przybyła, mimo mej woli”
5. Flis (1858) – aria Jakuba „Ach, nie mów tego Zosiu miła”
6. Hrabina (1859) – pieśń Chorążego „Pomnę ojciec waści gadał”
7. Jawnuta (1860) – aria Bartosza „Otóż pociechę mam z syna!”
8. Verbum nobile (1861) – aria Bartłomieja „Rodzic powiada: słuchaj no, wasze”
9. Verbum nobile (1861) – arioso Serwacego „Zanim utrudzone oczy”
10. Verbum nobile (1861) – aria Stanisława „Nakaż niech ożywcze słonko”
11. Verbum nobile (1861) – oracja Marcina „Dam ci ptaszka jakich mało”
12. Straszny dwór (1865) – aria Miecznika „Kto z mych dziewek serce której”
13. Paria (1868) – aria Akebara „Jest jedno słowo co tak wielką władzę ma”
14. Paria (1868) – modlitwa Akebara „Bogowie miłości, bogowie rozkoszy”
15. Paria (1868) – arioso Dżaresa „Znam gród wspaniały”
Leszek Skrla, baryton
Sylwia Janiak-Kobylińska, dyrygent
Bałtycka Filharmonia Młodych
Dwusetna rocznica urodzin Stanisława Moniuszki, którą obchodziliśmy w roku 2019, była inspiracją dla wielu koncertów, spektakli operowych, a także nagrań płytowych. Moniuszkowski jubileusz stał się dla artystów okazją do nowego spojrzenia na twórczość wielkiego Polaka, a także do refleksji i poszukiwań interpretacyjnych. Dowodem na to jest niniejsza płyta, zawierająca kilkanaście arii moniuszkowskich, zarówno barytonowych, jak i basowych. Ich wykonawcą jest wybitny śpiewak, Leszek Skrla, uważany za jednego z najpiękniejszych polskich barytonów. Soliście towarzyszy Bałtycka Filharmonia Młodych pod dyrekcją Sylwii Janiak – Kobylińskiej, znakomitej gdańskiej dyrygentki młodego pokolenia. Jej zespół złożony z młodych, utalentowanych muzyków Trójmiasta, zapewnił już sobie ważną pozycję w środowisku muzycznym.
Wybrane arie Moniuszki pochodzą z dziewięciu dzieł scenicznych kompozytora: „Halki” wileńskiej, „Halki” warszawskiej, „Snu wieszcza”, „Flisa”, „Hrabiny”, „Jawnuty”, „Verbum nobile”, „Strasznego dworu” i „Parii”.
Bogata, obszerna i wszechstronna twórczość operowa Moniuszki zachwyca doskonałym warsztatem kompozytorskim i pięknem melodii. To właśnie w operach objawił się najpełniej talent i kunszt kompozytora w obrazowaniu muzyką akcji scenicznej, jej dramaturgii. Muzyka jest wiernym towarzyszem akcji, odzwierciedla stany uczuciowe bohaterów, splata się z nimi, tworzy narrację, dialog, komentuje poszczególne wydarzenia i oddaje wiernie nastrój libretta. Arie moniuszkowskie są niewyczerpanym źródłem piękna, polskości, dostojeństwa, patriotyzmu i szlachetnych uczuć. Nawiązują do polskich tańców narodowych: poloneza, kujawiaka, mazura.
Wszystkie te elementy odnajdujemy w prezentowanej płycie, która stanowi przegląd najpiękniejszych arii barytonowych i basowych w operach Moniuszki. Nagrania ukazują pełen wachlarz możliwości głosowych i wyrazowych Leszka Skrli, który zachwyca pięknem swojego głosu, a także znakomitą techniką wokalną. To właśnie ona pozwala mu w sposób niezwykle swobodny odzwierciedlać w śpiewie różnorodność charakterów i uczuć moniuszkowskich postaci, począwszy od ekspresyjnego Jontka z „Halki” wileńskiej, poprzez romantyczny, belcantowy śpiew Szekspira ze „Snu wieszcza”, aż do pełnych powagi i dostojeństwa, ciepła i ojcowskiej troski, arii Miecznika, Stolnika, Serwacego i Akebara. Zachwyca lekkość, z jaką interpretuje arię Jakuba z „Flisa”, a także śpiew zakochanego Stanisława w arii „Nakaż niech ożywcze słonko” z opery „Verbum nobile”. Kunszt warsztatu wokalnego Leszka Skrli ukazuje w sposób szczególny oracja Marcina „Dam ci ptaszka, jakich mało”. Pełna męskości, szlachetności, ciepła i aksamitu barwa głosu artysty, predestynuje go wyjątkowo do wykonawstwa muzyki Moniuszki. W interpretacjach Leszka Skrli czuć ducha polskości i patriotycznego żaru, szczególnie w arii Miecznika ze „Strasznego dworu”. Ucho słuchacza zachwyca kultura wykonawcza, dojrzałość interpretacyjna, a także piękna, romantyczna fraza i sposób jej rozwijania zgodny z zamysłem kompozytora, szeroki ambitus skali głosowej, podejście do kulminacji i osiąganie jej w sposób pełny brzmieniowo, ale nie przerysowany. Podziw budzi profesjonalizm w podejściu do każdej arii, frazy, nuty, a także dbałość o szczegóły wykonawcze, niuanse rytmiczne, stylowość, nienaganną dykcję i artykulację. Każdy wyraz i intencja uczuciowa dociera do słuchacza w sposób wysoce komunikatywny.
Orkiestra pod batutą Sylwii Janiak – Kobylińskiej wydobywa z partytury wszelkie niuanse moniuszkowskiego stylu i jest materią doskonale współpracującą ze śpiewakiem.
Cieszy fakt, iż powstała ciekawa i wartościowa płyta stanowiąca kolejne ważne ogniwo w promowaniu muzyki Stanisława Moniuszki, która jest tak bardzo spleciona z tradycją naszego kraju.
Prof. dr hab. Monika Fedyk – Klimaszewska, śpiewaczka i teoretyk muzyki
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.
