Opis
Powodem, który skłonił mnie do napisania kadencji do koncertów skrzypcowych Josepha Haydna, Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz Ludwiga van Beethovena była próba wypełnienia pewnego rodzaju luki, jaką dostrzegłem w tym zakresie. Kadencje wydane do tej pory, czy to w formie zbioru w osobnych woluminach im dedykowanych, czy jako uzupełnienie i narzucona przez wydawcę konkretna propozycja do wydań z poszczególnymi koncertami, są w moim przekonaniu zbyt romantyzujące, nader często przeładowane trudnościami technicznymi, a przede wszystkim nieadekwatnie ciężkie w swym wyrazie w stosunku do samych koncertów. Oczywiście, dostępne są kadencje wydane drukiem, a wielu artystów wykonuje na estradach swoje autorskie pomysły lub nawet rejestruje je na płytach, lecz nie każdy młody adept sztuki skrzypcowej, czy nawet doświadczony już skrzypek posiada taką twórczą umiejętność.
Muzyka doby klasycyzmu jest mi szczególnie bliska pod względem stylistycznym i estetycznym, toteż za każdym razem, kiedy wykonywałem koncerty skrzypcowe tej epoki czułem swoisty dyskomfort w momencie wyboru odpowiedniej kadencji. Postanowiłem, aby w pierwszej kolejności napisać kadencje do koncertów skrzypcowych Mozarta. Trudno mi było obiektywnie ocenić ich wartość i stylistyczne odniesienie do owych dzieł. Okazało się jednak, że spotkały się one z bardzo pozytywną opinią wielu autorytetów w dziedzinie wiolinistyki. Zatem, aby dopełnić dzieła (jakim stało się dla mnie napisanie kadencji do wszystkich koncertów skrzypcowych klasyków wiedeńskich), w ciągu kolejnych lat powstawały miniaturowe esencje tych części koncertów, w których autorzy pozostawili miejsce na inwencję twórczą skrzypka-wykonawcy.
Tworząc kadencje wyznaczyłem sobie następujące priorytety: kadencja nie może rozpoczynać się od tematu głównego (jak zwykł to robić np. Mozart w kadencjach do koncertów fortepianowych); powinna być dość zwięzła; charakteryzować się szeroką paletą często zmieniających się nastrojów (tak odczytuję muzykę tej epoki); wykorzystywać elementy techniczne i smyczkowanie, które były znane i praktykowane ówcześnie; a przede wszystkim muszą opierać się, w sposób wyczerpujący, na materiale melodyczno-rytmicznym zaczerpniętym z poszczególnych części.
Niniejszy zbiór traktuję jako osobisty hołd złożony geniuszowi Josepha Haydna, Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz Ludwiga van Beethovena, jak i propozycję poszerzenia repertuaru tych skrzypaczek i skrzypków, którzy zdecydują się sięgnąć po którykolwiek z klasycznych koncertów skrzypcowych. Wydanie z autorskim opracowaniem wzbogacone jest o kopie rękopisów kadencji.
Robert Kwiatkowski
