Description
(…) Napisaną w latach 1996-97 I Symfonię zadedykował kompozytor Antoniemu Witowi, pod którego batutą muzycy NOSPR dokonali jej prawykonania (festiwal Musica Polonica Nova we Wrocławiu, 21 lutego 1998 roku). Dzieło uosabia najbardziej charakterystyczne cechy stylu Dziadka – tradycyjne ujęcia formalne i dyscyplinę materiałową. Choć pierwsza część przewrotnie utrzymana jest w tempie Larghetto wyraźnie eksponuje dwa wątki – bohaterski, nawiązujący do wagnerowskiego stylu oraz liryczny, urzekający melodyczną prostotą. Oba pomysły kompozytor przetwarza z dystansem, odwołując się do klasycznych reguł. Płynnie pojawiające się Adagio jest studium dynamicznym – Dziadek buduje fazy napięć i odprężeń, stopniowo osiągając szeroko zakrojone punkty kulminacyjne. Dla równowagi ostatnia część – Vivo oparta na wyraźnym synkopowanym rytmie stanowi doskonale zaprojektowany finał. Wszystkie te cechy wskazują jednoznacznie na kierunek w jakim Dziadek podążał u schyłku XX wieku: przetwarzanie tradycyjnych wzorów przy jednoczesnym zachowaniu podstawowych cech gatunku. Świeżość podejścia do reminiscencji klasycznego języka współgra tu więc z dojrzałością indywidualnych rozwiązań. Uderza w Symfonii także znakomita spójność tonalna sprzęgnięta z wysuniętą na plan pierwszy kategorią ekspresji.
Ten doskonały przykład polskiego Nowego Romantyzmu zachwyca głębią nastrojów wykreowaną niezwykle umiarkowanymi środkami.
W 1999 roku Symfonia nr 1 (1996-1997) była utworem obowiązkowym na VI Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach.
Joanna Schiller-Rydzewska
Z bookletu płyty CD
